Η θέση του οικοπέδου σε σχέση με την πόλη και η ιδιαίτερη μορφή του, δίνουν την ευκαιρία για σύνθεση μιας μορφής με περισσότερα μέτωπα, ενός κτιρίου με πολλαπλές όψεις προς την πόλη. Παρόλο που η πρόταση ακολουθεί τη γεωμετρία του τεμαχίου, αποφεύγεται ο κίνδυνος της μονολιθικότητας του όγκου με μεταθέσεις των κατακόρυφων επιφανειών. Η τυπολογία του συμπαγούς αδιάλειπτου στερεού, που έχουμε συνηθίσει ως τώρα στα ψηλά κτίρια της Κύπρου, εδώ ανατρέπεται. Χαρακτηριστικά στιγμιότυπα αυτής της στρατηγικής αποτελούν ο διαχωρισμός του όγκου σε δύο πύργους στη νότια όψη, που σηματοδοτηθεί την είσοδο από την μια πλευρά του οικοπέδου και παρέχει πανοραμική θέα σε περισσότερα διαμερίσματα, το τριώροφο κενό του ισογείου που σηματοδοτεί την είσοδο από την κύρια οδό και αποκαλύπτει την παρουσία του γυμναστηρίου στον πρώτο όροφο, καθώς και οι πολυώροφες υποχωρήσεις των όψεων πιο ψηλά, που ως μεγάλα παράθυρα, καδράρουν τη θέα από το εσωτερικό των διαμερισμάτων ή τους κοινόχρηστους διαδρόμους προς σημαντικά τοπόσημα: την εντός των τειχών πόλη, την οροσειρά του Πενταδακτύλου, την πράσινη διαδρομή του Πεδιαίου, την οροσειρά του Τροόδους.
Η παρουσία των κρεμαστών κήπων υπερθεματίζει τη σημασία αυτών των εσοχών που αποτελούν ταυτόχρονα σημεία θέασης και σημεία αναφοράς στη δομή του κτιρίου. Η χρήση του εξωτερικού περιβλήματος, που αποτελείται από κατακόρυφα και οριζόντια στοιχεία σε διαφορετικές πυκνότητες, πέραν της σκίασης, επιτελεί και ένα διπλό συνθετικό ρόλο. Από τη μια περικλείει όλες τις τυπολογικές και χωρικές διαφοροποιήσεις εντός ενός συνόλου, μιας χωρικής οντότητας με συνοχή, ενώ από την άλλη τα αραιώματα ή οι αφαιρέσεις αυτού του κελύφους αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χωρικά συμβάντα που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Αυτό το στοιχείο άλλοτε κρύβει, άλλοτε αφήνει να αχνοφαίνεται και άλλοτε αποκαλύπτει τον πλούτο του εσωτερικού κόσμου. Η πολυδιάστατη διαλεκτική σχέση μεταξύ κτιρίου και περιβλήματος διαμορφώνει, εν τέλει, την ταυτότητα αυτού του έργου.